Day 11.....GoodBayi!

Vandaag de laatste ochtend naar Bayi. Vandaag is er afscheid maar we weten niet precies hoe ze dit invullen. We komen aan op de afdeling en de logo's zijn druk bezig met de kamer gezellig te maken. Ze hebben allerlei snoep uitgestrooid over de tafeltjes en willen ons trakteren op Chinees snoep omdat wij iedere dag Nederlands snoep meenamen. De sfeer is gezellig maar ook voor velen wat moeilijk. Ze gaan ons missen en wij hun ook. Verder worden er heel veel foto's gemaakt met ons in het midden. Zo leuk om te zien hoe belangrijk dit voor hun is. We ontvangen heel leuke cadeautjes, een door een patiënt zelfgemaakte pandabeer, rozen thee van Miss Chu Jung die ons meenam op thee avontuur, een ingelijste foto van ons allemaal samen en heel veel Chinees snoep.  

We gaan om 9.00u naar de grote lecture zaal en er is een heel programma. De directeur begint en een voor een komen afdelingshoofd logo , logopedist Bayi, logopedist extern aan het woord. We zijn erdoor geraakt. Wat n mooie dankbare woorden en hoe fijn is t om te voelen dat ze zo waarderen wat we samen gedaan hebben en te zien dat we toch bij heel veel mensen een verandering teweeg hebben gebracht! Af en toe even tranen wegslikken.....

Dan zijn we zelf aan de beurt en we vertellen hoe we ons verblijf hebben ervaren met daarbij een presentatie op het scherm van de bijbehorende foto's. Ze vinden t super. We sluiten onze presentatie af met de woorden dat we hoopten om enkele zaadjes te kunnen planten maar dat er nu al een hele mooie bloemen zien bloeien. 

Jochem zijn groep is aan de beurt en hier ook alleen maar lovende woorden. Jochem heeft een mooie afscheidsspeech en er wordt ook flink gelachen om zijn grapjes. De directeur houdt de laatste speech.....hij vat t goed samen en spreekt over de kracht van het samenwerken met het team en de ouders. Mooie woorden en t klinkt alsof ook bij de directie iets van ander inzicht is doorgedrongen.

Dan is t tijd voor de "presents". We krijgen heel officieel een boek over de geschiedenis van Bayi Rehabilitation Center en een map met postpapier en Chinese postzegels. 

Na afloop nog even de laatste gesprekjes, cadeautjes inpakken en Neo brengt ons naar een lunch adres waar we met directeur en afdelingshoofd revalidatie gaan eten. We staan een beetje doodsangsten uit in de auto want Neo heeft pas sinds drie maanden zijn rijbewijs. Hij rijdt heel langzaam en t lijkt erop dat je in China maar beter een beetje mee kan rijden met t andere verkeer want anders is t gevaar nog groter.

We komen gelukkig veilig aan op een hele bijzondere lunch plek. Een van de "leaders" zegt gekscherend "Kentucky fried chicken" omdat t basis gerecht kip is maar t is een hele bijzondere plek aan t water die zeer geliefd is bij de lokale bevolking. 

Tijd om afscheid te nemen van de laatste mensen van Bayi en terug naar t hotel. Even een uurtje uitrusten en vanmiddag gaan we een beetje slenteren door Wenjang, de buurt rond t hotel.

T is hele bijzondere afwisselende buurt. We lopen door t park, daar is veel bedrijvigheid. Oudere mensen dansen, spelen een potje kaart en overal is er wel iets te zien. Ingrid en ik dansen mee met een groepje vrouwen en ik speel zelfs nog een potje kaart mee (niet dat ik ook maar enig idee had over t systeem van t spel maar gelukkig hulp van een hele live Chinese dame). Een meneer doet een speciaal dansje voor mij en ik zie aan zijn riem een soort van harig ding hangen....ik twijfel maar denk dat t n toupetje is....even later verschijnt hij weer maar nu met haarstukje op zijn hoofd. Zo grappig hoe hier alles kan. Bv ook even een ommetje maken in je pyjama, hup spencertje erover en klaar....heerlijk.

We komen langs een massage salon en Jochem zegt spontaan nou daar heb ik wel even zin in. We nemen plaats en er ligt een man op de behandeltafel. Ze doen cupping met houten bakjes en vuur. Pffff Jochem krijgt t n beetje benauwd ervan. Jochem is aan de beurt en we leggen goed uit dat hij alleen een rug massage wil. De massage is heftig, Jochem kreunt en steunt hier en daar. t massage vrouwtje weet van wanten. Ik ben blij dat ik er niet lig. Ondertussen krijgen Ingrid en ik een Chinees tijdschrift in de handen gedrukt, een beker warm water en uit t zakje tovert een dame een half opgegeten grapefruit.....hilarisch. Ik neem t netje aan en leg t maar weer op t tafeltje. De massage technieken zijn nogal heftig van aard en we liggen dubbel van t lachen....arme Jochem. De assistent van de massage dame begint dan van alles uit de kast te halen. We begrijpen er niks van. Ze wijzen driftig naar de rug van Jochem waar een kromming in zou zitten. Ik krijg een medisch handboek in de handen en ze verwijst naar een pot pillen die hij zou moeten slikken. Dan komt er ineens een tube tandpasta tevoorschijn. Ze smeert op mijn ene hand de tube mentol tandpasta en op mijn andere gewone Colgate tandpasta. Ze wijst gebarend dat ik moet ruiken en voelen. Wij proberen de hele tijd de link te leggen met Jochem zijn rug....moet hij daarmee ingesmeerd worden? Nee, na wat heen en weer gebaren hebben we t door. Ze probeert in de tussentijd van alles aan Ingrid en mij te verkopen! Daarna volgt een fles shampoo en conditioner en blijven ze hameren op hoe goed de ene tandpasta is voor de tanden en de andere voor wondjes of spataders. Ze smeert hier en daar wat op onze benen en wij trappen er natuurlijk volledig in en gaan naar buiten met 4 tubes veel te dure tandpasta:).

We zijn inmiddels een eindje van t hotel afgedwaald maar Ingrid en Jochem vinden gelukkig de weg en ik loop erachter aan. We drinken een biertje in het hotel en nemen een eenvoudig noodle soepje.

Morgen weer een nieuwe dag. We hebben besloten niet teveel te ondernemen maar een beetje in de omgeving van Chengdu te blijven. Grote trips met lange reistijd kosten ook veel energie en die willen we besparen. Zaterdag zullen we pas laat thuis zijn en maandag weer allemaal gewoon aan t werk. Na deze intensieve weken en waarschijnlijk jetlag zal dit niet meevallen dus nu maar even wat reserves opbouwen.