Day 12 and 13....the last days

Gisteren een heerlijke relaxte dag. Op het gemak opstaan, ontbijt met meloen meloen, meloen, koffietje en daarna met Ingrid en Jochem op stap. Taxi en metro is nu appeltje eitje dus gaan we terug naar de plekken die we al gezien hebben maar nu wat uitgebreider willen bekijken. Donderdag naar de Ancient Alley's, de oudste straatjes van Chengdu. Gelukkig houdt Jochem wel van shoppen en we slenteren door de kleine knusse straatjes vol mooie exclusieve authentieke winkeltjes maar ook goedkope commerciële shops. Platzak kijken we of we iets uit een pinautomaat kunnen krijgen. Best wel een dingetje want de credit card werkt bijna nergens. Zonder cash best moeilijk om terug te geraken bij hotel dus opgelucht dat we weer Chinese Yuans in de zak hebben.

In de buurt van de pinautomaat zien we de Pizzahut! Helemaal happy nemen we plaats en genieten van een pizza met een lauw Corona biertje. Weer hilarische momenten want een simpel drie vingers in de lucht en wijzen naar een leeg flesje bier begrijpen ze niet.

We gaan terug naar t hotel, effe dutje doen. Jochem heeft nog energie over en gaat half uurtje hardlopen. Na 1 uur toch maar eens even een berichtje sturen om te checken of hij niet in een of andere Chinese greppel ligt. Hij is in t park en zegt dat er een geweldig dansfestijn is. Dus Ingrid en ik frissen ons snel op en gaan naar hem op zoek. Jochem vermaakt zich met de lokale kinderen met een voetbal. De kinderen zijn weg van deze lange Nederlandse man en Ingrid en ik genieten van t tafereel op een afstandje. Overal in het park zijn mensen aan het dansen. Omroep Max, goedemorgen Nederland is er niks bij! Geweldig om te zien en we hebben een super avond. We staan nog een tijd bij de grote tollen die met zwepen worden rond gedraaid en Ingrid en Jochem proberen dit ook even. Kost enorm veel kracht en techniek en t is een prachtig schouwspel hoe de Chinese mannen dit doen. Iedereen in t park is open en vriendelijk en gaan meteen de interactie met ons aan. We sluiten deze vrije dag af met een heerlijk flesje rood en een noodle soepje.

Vandaag vrijdag, onze laatste dag in Chengdu.....we besluiten om nog eens terug te gaan naar t grote winkelcentrum IFS. Jochem heeft zich bedacht dat hij zich best mag trakteren op een mooi cadeau. We lopen langs de meest exclusieve merken en gaan hier en daar naar binnen, even genieten van al dat moois. Uiteindelijk heeft hij niks gekocht maar we hebben t weer gezellig gehad. We hebben genoten in de Starbucks van een heerlijke koffie, muffin, macarons en tosti. We kunnen echt tot in onze tenen genieten van deze smaken na twee weken Chinese keuken.

Afgelopen dagen ook wel wat emotionele momenten gehad. Wat was dit een spannend avontuur, de beslissing om naar China te gaan, alle voorbereiding, het vertrek, t grote onbekende tegenmoet. Ben zo enorm geraakt door dit land, de cultuur, het werken met prachtige mooie mensen in Bayi, de patiëntjes die ons hart hebben gestolen, de ouders die we hebben ontmoet, zien hoe na intensieve lange dagen er anders naar de therapie werd gekeken, te zien hoe waardevol t is dat kinderen communicatie mogelijkheden hebben en de enorme onvoorstelbare waardering die we hiervoor kregen.

T samenzijn met mijn lieve collega Ingrid, hoe we samen onze weg vonden en elkaar naadloos aanvoelden in het werk. De spanning die we t zelfde voelden, elkaar de ruimte gaven en met passie ons er volop hebben ingestort. De totale verwondering waarmee ze over straat liep en bij iedere kar, scooter of hangende dweil uit t raam, moest stoppen voor een foto. Prachtmens!! Blij dat we dit avontuur samen zijn aangegaan. 

Jochem, die onze steun en toeverlaat werd, waar we onze verhalen mee konden delen, de klik die we samen hebben, ontzettend veel gelachen en ook diepgaande gesprekken hebben gevoerd. Hoe we onze passie deelden voor ons werk en alle nieuwe indrukken samen tegemoet gingen. Zoveel lol gehad om zijn uitspraken over deductief redeneren, effe mijn glucose spiegel opvijzelen, och dat is een PHPD'tje, is allemaal externe attributie, beetje manipuleren, beetje pielen, dadelijk effe mijn koffertje tetrissen, nog effe de douche leegtrekken en de kracht van de buurvrouw......We gaan Joppie missen!

We hebben toch 14 volle lange dagen en avonden met elkaar doorgebracht en ik denk een hele mooie band opgebouwd die we niet snel zullen vergeten.

But it's time to turn back to our own reality......t thuisfront heeft ons enorm gemist en wij hebben in China eerlijk gezegd daar totaal geen tijd voor gehad. Was bang voor heimwee maar heb mezelf verbaasd dat deze indrukwekkende tijd er voor gezorgd heeft dat ik er met volle teugen van heb kunnen genieten. Zonder ons thuisfront, de hulp van onze partners en familie, hadden we dit nooit kunnen doen en dat realiseer ik me al te goed! T voelt nu goed om weer naar huis te gaan. T weerzien met dierbaren, n warm bad, n boterham met pindakaas, t gestructureerde verkeer en de schone Nederlandse lucht.

Bayi, Wenjang, Chengdu, China.....we will never forget you.

Dank jullie allemaal voor t volgen van mijn blog. Ik hoop dat ik jullie een beetje mee heb kunnen nemen op ons avontuur. Jullie lieve reacties deden ons goed.  T schrijven van dit weblog kostte energie maar voor mij ook een moment van verwerken van alle indrukken.

Ik pak in april 2017 t schrijven van dit reisblog weer op.......twee weken lesgeven in Nepal wordt de volgende uitdaging......Let new adventures begin! X