Volg de gids.....

Vandaag gaan we met Peter en Carolien op pad om Kathmandu Valley te ontdekken. Na het verzamelen van alle spullen (terug voor pet, terug voor batterij, terug voor bril) zijn we klaar voor vertrek! Marjo heeft dit super voor ons geregeld, we stappen in een taxi bus met onze gids voor deze dag. 

We rijden eerst naar Swayambhunath (de apen tempel). Dit is een Stupa, prachtig gelegen en er lopen veel apen rond, vandaar de naam. We gooien muntjes in een kleine vijver en we gooien zelfs raak (good luck). De apen lopen overal rond en we kijken geamuseerd naar een aap die een Magnum ijsje te pakken heeft. 

De kleurrijke gebedsvlaggen hangen overal en het is een prachtige plek met uitzicht over Kathmandu. Hier en daar kopen we wat spulletjes en dit is een tijdrovend klusje...afdingen is niet mijn ding maar ik probeer a al Marjo overal te roepen "you make good price". Of dit is gelukt? Denk het niet maar omgerekend naar euro's kost het allemaal niet veel. We klimmen naar boven en het wordt alleen maar mooier. Wat een prachtige Stupa en wat is er veel te zien. 

We gaan door naar Durbar square in Kathmandu. Onze gids loopt op sloffen (ik vond het al raar maar niks is vreemd hier) en al snel blijkt dat er iets was gebeurd vlak voor vertrek met haar sandalen dus vraagt ze of we een stop kunnen maken bij een schoenenwinkel. Zeker, geen probleem. Ze koopt snel een paar slippertjes en we kunnen verder. 

We gaan eerst naar de tempel van Kumari. Dit is de enige levende godin! Het duurt even voordat ik begrijp wat dit inhoud. Kumari, een meisje van een jaar of 11 woont in dit tempeltje. Ze is uitgekozen door de koning op basis van o.a. kaste en horoscoop. We staan op een binnen pleintje. Schijnbaar zijn er ineens genoeg toeristen dus Kumari gaat aan ons verschijnen! Het duurt even want er wordt zes dubbel gecheckt of iedereen zijn fototoestel heeft opgeborgen (foto's maken van de godin is strikt verboden). Even wachten en ja hoor, daar is ze! Ze kijkt boven uit een raamopening en even later is ze ook weer verdwenen. Kumari woont hier en ze mag niet naar buiten, met uitzondering van bepaalde feestdagen en dan wordt ze rond gedragen door de stad. Ze blijft godin tot aan haar eerste menstruatie....dan is ze godin af. Ze mag dan gewoon een normaal leven leiden. Nou ja, normaal. Trouwen mag ze niet want geen enkele man wil trouwen met een ex godin (bad luck) dus krijgt ze ook geen kinderen. Ze krijgt volgens onze gids alles wat ze nodig heeft en haar ouders komen af en toe op bezoek. Voor ons onvoorstelbaar.

We lopen verder en bezoeken diverse tempels en de binnenplaats van het koninklijk paleis. Alle gebouwen hebben veel schade opgelopen door de aardbeving. Denk dat we in Nederland zulke gebouwen niet mogen betreden ivm instortingsgevaar maar hier kan dat wel. We lopen langs een Hindoestaanse gebedsplek waar men de god van de dood Kal Vairab, vereert. Ik laat een Tika zetten op mijn voorhoofd en de man vraagt hoe ik heet en prevelt een beschermingsgebed. In de tussentijd wordt Tonnie belaagd door een heilige koe. Die stoot hem aan en blijft hem volgen....de koe heeft het voorzien op Tonnie zijn arm dus gaan we eerst aan de slag met reiniging doekjes. Volgens de gids allemaal good luck, sterk staaltje omdenken:)

We reizen door naar Bodhnath (Boudhha) Stupa. Prachtig. Grote ogen op de tempel kijken je aan, gebedsvlaggen wapperen in de wind. We lopen rond, snuiven de sfeer op en melden aan de gids dat het volgens ons best tijd is voor een lunch.Boven op het dakterras van een café drinken we een verfrissende cocktail en lunchen we onder toeziend oog van de Stupa. We Skypen even met kids en opa/oma....die beginnen net de dag, vreemde gewaarwording dat we hier in een heel ander ritme en andere wereld zitten. De eerste reactie is "wat heb je op je hoofd?" Haha de Tika roept wat vraagtekens op. 

De gids wordt een beetje nerveus want die Nederlandse toeristen doen wel erg op hun gemak. Het is tijd om door te reizen naar Pashupatinath. Dit is een tempel aan de heilige Bagmati rivier. Het is een crematie plaats voor Hindoestanen. De doden worden, afhankelijk van welke kaste ze behoren, op een plek langs de rivier verbrand. Het is indrukwekkend dit te aanschouwen en tegelijkertijd voelt het alsof je een inbreuk doet op de privacy. Ze zijn het gewend maar we houden toch een beetje afstand en gaan niet van heel dichtbij fotograferen. 

Een lijkverbranding is bijna klaar, daarnaast zijn ze pas gestart. Het is een zeer vreemde aanblik om dit zo te zien. As vliegt in het rond en ik besluit om toch maar een mondkapje op te doen. We bekijken het verbrandingsritueel en de gids legt uit dat enkel mannelijke familieleden hierbij mogen zijn. Alle zonen scheren hun hoofd kaal op een pluk haar na. De oudste steekt de stapel met hout en het lichaam in brand en dan wachten ze. Hier en daar porrend met een stok in het vuur. De zonen voeren na afloop nog een heel ritueel uit. Ze stralen saamhorigheid uit, elkaar vasthoudend aan een vinger of hand terwijl de oudste de handelingen uitvoert. De zonen moeten na de verbranding 16 dagen bij elkaar blijven en mogen dan niet werken. Als bijna alles is verbrand worden de resten in het water geschoven. De tegenstelling is groot want in het zelfde water een paar meter van de brandstapel vandaan, spelen de kinderen met een stuk touw met daaraan een magneet in het water.....ze zoeken naar munten die geofferd zijn bij de overledenen. Het is een bijzondere plaats om een keer te aanschouwen, een andere cultuur en daarbij horend andere gebruiken. 

We zijn moe en voldaan na deze lange dag vol indrukken. We eten een hapje bij Gaia en sluiten af met een kop koffie in de Garden of Dreams. Zoals de naam al zegt, een droom van een tuin met een prachtig gebouw (restaurant, café)....een groene oase waar het heerlijk ruikt naar bloemen, zo middenin de drukte en viezigheid van de stad. Onderweg duiken we nog even een boekenwinkel in waar Peter en ik helemaal blij van worden. Ze verkopen alleen maar boeken over meditatie en mindfulness....als we morgen zoek zijn dat zitten we waarschijnlijk daar!

 Voor nu welterusten...

Namaste